Vandaag is alles anders

Vandaag is weer zo’n dag. Zo’n dag dat ik vast zit. Waarin precies weet ik niet. Misschien een deel van mijn hoofd wat matig tot niet actief is.

Maar eigenlijk voelt het meer als nevelige sferen, waar ik me in bevind. Ja, dat is precies hoe het voelt.

En ik kan uren naar muren staren en dingen zien, zonder ze te voelen. Ik zou duizenden dingen kunnen ontdekken, als ze maar net iets dichterbij waren. Maar de kleuren zijn mat. En er is niets dat ik aan kan raken.

Soms begrijp ik het allemaal niet meer. Eigenlijk begrijp ik het nooit, maar als ik dat zeg kom ik misschien wel als een mentaal gestoord persoon over, wat ik steeds meer begin te geloven dat ik ben.

Ik zou willen tekenen. Maar het voelt vervelend, omdat ik voel dat ik het niet beheers. Ik zou willen dat ik dingen kon maken, zo mooi zoals ik ze me voorstel. Of dat er iemand was die dingen voor me wilde maken, waar ik dan in kon verdwalen. Want zelfs de dingen die ik schrijf zijn hobbelig, terwijl ik ze rond zou willen hebben. Pretentieus gelul.

En ik zou in de 17e eeuw willen leven, als Saskia van Uylenburgh. Maar dat kan ik niet willen, want ik kan niet zomaar naar een andere eeuw springen en ik bevind me momenteel in 1888, wat een bewogen jaar was, voor Van Gogh.

Ik lees zijn brieven en bestudeer zijn tekeningen. Ik hou nog meer van zijn tekeningen dan van zijn schilderwerk.

Mama vertelde dat toen ik negen was, ik dacht dat ik in een vorig leven Sien Hoornik was.

Ik weet dat nog. En de overtuiging die ik voelde.

Maar goed, ik dacht wel meer.

Zou dat ooit over kunnen gaan, dat denken? Want op het moment wil ik eigenlijk ook best wel eens slapen.

Ik ben trouwens opzoek naar interessante (auto)biografieën. Iets met psychopathie lijkt me wel leuk. Maar andere suggesties zijn ook erg welkom.

Ik wil al mijn g's in dit lettertype. Kijk hoe mooi!

gg