De buren denken dat ik gek ben

Impulsief naar buiten rennen
Om de koude druppels te begroeten
Dansen in plassen
Dan een rondje over het gras
Met gestrekte armen
Hoofd naar achter
Als een spastisch neerstortende … mus.

En vervolgens je bloemetjes kniekousen wel weg kunnen gooien

Maar het was het waard

Ik word er trouwens helemaal gek van dat ik niet meer normaal Engels in mijn hoofd tegen mezelf kan praten. Ja dat doe ik in verschillende talen, lekker multi culti.
Maar sinds mijn Duitse tv serie fase krijgt elke Engelse zin een Duits accent. ‘Zorwie’ in plaats van gewoon ‘sorry’ bijvoorbeeld. En ik betrap mezelf erop heel serieus dingen als ‘wie bescheuert ist sie eigentlich?’ te denken als ik zie hoe mijn moeder weer eens een gesprek met het konijn probeert aan te gaan, door een hoop brommende geluiden te maken.
En ik denk ook telkens dat ik overal om me heen mensen Duits hoor praten. Er is een soort Duitse knop aan gegaan in mijn hoofd ofzo. Ik wil zelfs leren breien op de Duitse manier. (ik krijg spierpijn in mijn armen van gewoon breien, maar dat zegt misschien meer over mijn conditie…)
Opeens in alles Duits. En dan heb je leuk overal gelezen dat alles liefde is. Nou mooi niet dus. Het is gewoon lomp Duits.
Maar de oplossing heb ik al gevonden.

Berlin, ich komme!


Nu moet ik nog heel even zeuren hoor.
-Houten stokjes in ijsjes zijn vies.
-Er duiken vreemde blauwe plekken op vreemde plekken over mijn hele lichaam op.
-Mijn kamer zit vol enge insecten.
-Ik ben een paar schoenen kwijt. Als ik er achter kom dat mijn zusje ze verkocht heeft... (fuck, geen idee wat ik dan doe. Goed, dat plan komt op mijn to do list)
-Toen ik 'vanmorgen' wakker werd had mijn laptop zich afgesloten, waardoor ik zonder Angus en Julia wakker werd (=meteen een middaghumeur) én een net getypt maar nog niet geplaatst stuk voor op mijn blog kwijt was.
-Oja, deze is ook nog leuk. Mijn moeder had een pan rijst opstaan toen ze erachter kwam dat dat het enige eetbare was dat we nog hadden. Dus moest ik me weer opofferen, me helemaal aankleden en naar de supermarkt. Fietste ik daar dus met een zwaar verongelukt hoofd, een zwerver gaten broek, een XXXXXXL T-shirt EN een enorme bos pluis wat tegenwoordig blijkbaar mijn haar moet voorstellen, kom ik een ex tegen.
Een ex die me altijd ‘pluisje’ noemde.

Toen ik thuis kwam had mijn moeder de rijst al op en heb ik maar een boterham gesmeerd.

Fijne dag.

Dank u. God.