Een beetje alsof ik geconfronteerd word met de gothic periode in mijn leven, toen ik een jaar of 13 was. Of die periode dat ik dacht dat nope is dope heel dope was. Of toen ik elke week een ander belachelijk stopwoordje bedacht. En boekjes bijhield over de jongens die mij toch nooit leuk zouden gaan vinden. Of toen ik skatebroeken droeg. En mijn ogen zwart omrandde. Toen ik dacht dat je 'zowiezo' schreef.
Ik weet nog dat ik zelfs een keer mascara in mijn wenkbrauwen gesmeerd heb, omdat ik geen wenkbrauwenpotlood kon vinden. (Toen had ik wel in één keer 50% vollere wenkbrauwen! )
Nouja, al die jeugdzondes waar ik me nu een beetje voor schaam. Waarbij ik meteen stellig roep: ‘Nee. Dat was ik niet!’.
Zo voelt het om mijn blogberichten, ouder dan zo’n twee weken, terug te zien.
-Vreemd. Maar wel een interessante gewaarwording.-
Ik begrijp volledig wat je bedoelt. zo voelt het bij mij zelfs al na enkele dagen :')
BeantwoordenVerwijderenhaha, herken het!
BeantwoordenVerwijderenEn bedankt voor je reactie :)