En het voelt precies als gister, omdat ik je al een jaar vergeet. En ik dacht altijd dat niet denken de oplossing was en tegelijk mijn grootste probleem.
Maar al die dingen die ik nooit gedacht heb, blijven rustig wachten en vormen zo hun eigen afspeellijst, wachtend op een moment van onopmerkzaamheid.
Het zijn maar een paar seconden, kijken naar het schuim van de afwas en ik schiet terug in de tijd.
Gelukkig zit ik nog te vast geplakt in mijn ietwat vreemde belevingswereld om ondernemend te kunnen zijn. Da's toch weer een voordeel. (KIJK! OPTIMISME!!!!11!!1!!!)
Maar eigenlijk vind ik het wel eens tijd worden om vooruit te gaan.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen'En avant!', zei het hobbelpaard.
BeantwoordenVerwijderen